کم مینویسم، بیشتر جمع میکنم
درختی که تلخ است وی را سرشت
گرش برنشانی به باغ بهشت
ور از جوی خُلدش به هنگام آب
به بیخ انگبین ریزی و شهد ناب
سرانجام گوهر به کار آورد
همان میوه ی تلخ بار آورد
#فردوسی
No comments:
Post a Comment