Plausibility

 همیشه این جمله که انسان واقیت رو تغیر میده برای اینکه به خودش احساس سکوریتی  و امنیت بده رو بخودم تکرار میکنم . این سری برخورد  کردم به  منطق ایمپلیکاشون  لارسون  و گردل  توفازی . دیدم تو علم هم وقتی پدیده یه قابل تفسیر نباشه ما قوانین رو تغیر میدیم تا بتونیم یه تفسیر منطقی از توش استخراج کنیم . به  نظر میرسه منشا اوتوپیسم در ادیان و ایدولوجی ها همین هسه ترس بشر باشه. به  این مانی که بشر به این معنی  که نمیتونه با مفاهیم غیر باینری راحت کار کنه و خروجی   این  مدل ها شفاف  و کرایسپ   نیستند که بشه به راحتی بینا ری  باهاش برخورد کرد. یعنی ما برامون خیلی راحتره که همیشه یه مجموعه یه رو به صورت مکمل مجموعه  دیگه تعریف کنیم، 

p1+p2=1 so  p1= 1-p2 ,  then if P1 = true  then P2 is wrong. 

تئوری  دمستر-شیفر که در مورد پلازیبیلیتی   شواهد صحبت میکنه مجموع ها رو مکمل همدیگه نمیدونه 


Plausibility = 1- PL(Not P ) 

ولی بشر چون نمیتونه با این مفاهیم برخورد کنه میاید و به صورت ٠ و ١ برخورد میکنه، . باره همین اگه یه چیز حلال ، دیگه نمیتونهه حرام  باشه. اگه در یه مجموعه  یه ایده ای  خوبه ، حتمن تو مجموعه دیگه  اون ایده خوبی  نیس . . به همین دلیل اتوپیست وایده ال گرآی رشد میکنه  و از درون اتوپیست رادیکالیسم رشد میکنه.  اگه حالا یکی بیاد و یه هس امنیت نسبت به افراد بده ، اون افراد بدونه در نظر گیری  قدرت شواهد ، چون هس امنیت بهشون داده شده کاملا اون   مساله رو میپذیرند.
در حقیقت اوتوپیسم ، همزاد  رادیکالیسم  فقط در یه یک فضای جدید. . به همون میزان که که شخص اول با یک مساله  به گونه اتوپیست  برخورد مکنه ، از نقطه نظر فرد دیگه با همون مشخصات به همون میزان به صورت رادیکالیسم  برخورد میکنه. بنا بر این افراد به میزان  توانائی در تعامل کردن با متغیر های غیر ٠ و ١ قابلیت های خودشون رو بروز میداند .  .