تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود

میخواهم  و میخوستم  تا نفسم بود                            میسوختم از حسرت و عشق تو بسم بود 

عشق تو بسم بود  که این این شعله بیدار                    روشنگر شب های بلند قفسم بود 

ان وقت که گریزنده دمی آمد و بگذشت                      غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود،  
غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود، 

دست من و آغوش تو هی هات  که یک عمر              تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود ،
  تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود 

سیمای مسیحائی  اندوه تو ای عشق                          در غربت این مهلکه فریاد رسم بود

لب بسته و پر سوخته از کوی تو رفتم                       رفتم به خدا گر هوسم بود، بسم بود